مانه

گویایی درون‌یافت‌باوری [=شهودگرایی] یک دستگاه فروهازشی[=استنتاجی] است که بر بنیاد درون‌یافت‌باوری گسترش داده شده است. به گونه‌ی نادیسه‌ای[=غیرصوری] نخستین بار بدست ال. ای. جِی. براوئر مزداهیدان و فرزانه‌ی هلندی در مزداهی[=ریاضیات] درون‌یافت‌باوری بکار گرفته شد، بدست آرند هیتینگ (و بخشی از آن بوسیله گلیونکو) دیسه‌ای گردید، بدست آندری کولموگورف آزندیده[=تعبیر] شد و بدست گرهارد گنتزن و کورت گودل در سه دهه‌ی نخست سده‌‌ی بیستم بررسی گردید.