ویمند [=تعریف] ۱

در گویایی‌ِانگارشی و فراگویایی، یک سامانه دیسه‌ای را با سپاک به یک دارایی بوندگ گویند، اگر هر دیسول دارای آن دارایی بتواند با بهره‌بردن از آن سامانه جدا آید [=اشتقاق یابد]، به سخن دیگر، یکی از استواره‌های [=قضایای] آن باشد؛ وگرنه آن سامانه را نابوندگ گویند. ویژواژه‌ی «بوندگ» همچنین بسته به بافتار، به چمارهای گوناگونی بکار می‌رود، که بیشتر به پایمندی چماریک بازبرد می‌دهد. درون‌یابانه [=بطور شهودی]، یک سامانه را در این چم ویژه بوندگ می‌گویند اگر هر دیسول راستگو ای را جدا آورد [=مشتق کند].